Światowy Dzień Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca – coroczne święto łączące 100 milionów wolontariuszy, obchodzone 8 maja w 192 krajach, w celu przedstawienia społeczeństwu zadań wykonywanych przez Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca i rozpowszechniania idei humanitaryzmu i bezinteresownej pomocy. Za datę obchodów przyjęto dzień urodzin Henriego Dunanta, założyciela Czerwonego Krzyża.
Podstawową misją Ruchu CK i CP jest zapobieganie i łagodzenie cierpienia ludzkiego oraz ochrona ludzkiej godności, bez jakiejkolwiek dyskryminacji dotyczącej narodowości, rasy, płci, przekonań religijnych lub politycznych.
Historia CK i CP:
Znak Czerwonego Krzyża, zwany również Krzyżem Genewskim, utworzony został podczas konferencji międzynarodowej w Genewie w 1863 r. jako znak rozpoznawczy ochotników niosących pomoc rannym żołnierzom. W rok później odwrócone barwy flagi szwajcarskiej stały się uznanym międzynarodowo znakiem wojskowych służb medycznych, a ochotnicy zrzeszający się w krajowych stowarzyszeniach niosących pomoc, dali początek Międzynarodowemu Ruchowi Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca.
W części krajów muzułmańskich zamiast czerwonego krzyża używany jest, pełniący te same funkcje, znak czerwonego półksiężyca. W celu uniknięcia kojarzenia znaków z symboliką religijną, Państwa Strony Konwencji Genewskich w 2005 r. przyjęły trzeci znak o charakterze ochronnym – tzw. czerwony kryształ.
Znak czerwonego krzyża lub czerwonego półksiężyca może mieć dwa znaczenia: ochronne oraz informacyjne. Znak w znaczeniu ochronnym używany jest podczas konfliktu zbrojnego i wskazuje walczącym, że oznaczone nim osoby, jednostki medyczne oraz środki transportu są chronione przez Konwencje Genewskie i ich Protokoły Dodatkowe. Znak, spełniając funkcję ochronną powinien mieć odpowiednio duże wymiary, aby być widocznym.
Znak w znaczeniu informacyjnym ma niewielkie wymiary i wskazuje, że dana osoba lub obiekt są związane z Międzynarodowym Ruchem Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. Znak używany przez stowarzyszenie krajowe w czasie pokoju jest niewielkich rozmiarów – używany jako znak stowarzyszenia powinno występować razem z jego nazwą lub inicjałami.
Historia Światowego Dnia CK i CP:
W 1922 roku (w 4 lata po I wojnie światowej), z inicjatywą ustanowienia obchodów światowego dnia i tygodnia Czerwonego Krzyża, wystąpił ówczesny Czechosłowacki Czerwony Krzyż (CCK). Proklamowano ogłoszenie trzydniowego symbolicznego rozejmu na czas świąt wielkanocnych w celu promocji pokoju. Inicjatywa ta znana jest jako „Rozejm Czerwonego Krzyża” i jest uznawana za pierwotną ideę Światowego Dnia Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca.
W 1925 Liga Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca (obecnie od 1991 Federacja) rozważyła ten projekt przedstawiony przez krajowe stowarzyszenia z Peru, Portugalii, Polski, Chin oraz Meksyku i podczas 14. Międzynarodowej Konferencji Czerwonego Krzyża powołano Komisję ds. ustanowienia święta na wzór Rozejmu Czerwonego Krzyża.
Na 15. Międzynarodowej Konferencji w Tokio (1934), Komisja zaaprobowała zasady Rozejmu.
W lipcu 1946 (w rok po zakończeniu II wojny światowej) Liga przyjęła wniosek CCK o ustalenie międzynarodowego dnia, w którym propagowane byłyby na całym świecie ideały i zadania Ruchu (rezolucja nr 14 XIX Sesji Rady Gubernatorów, Oksford 1946).
W marcu 1948 Komitet Wykonawczy Ligi ustanowił 8 maja wspólnym świętem dla wszystkich stowarzyszeń.
Od 1984 przyjęto nazwę Światowy Dzień Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca.
