Giordano Bruno (właśc. Philippo Bruno, ur. w styczniu 1548 w Noli, zm. 17 lutego 1600 w Rzymie – włoski filozof renesansowy oraz teolog, dominikanin, humanista, poeta; jego teorie wyprzedzały ówczesne czasy i zapowiadały współczesną naukę; został skazany przez Kościół katolicki pod zarzutem herezji i spalony na na Campo de’ Fiori, gdzie obecnie znajduje się jego pomnik.
Jego zuchwałe i pogardliwe drwiny z dogmatów dały mu niezrównany rekord ekskomunik: ekskomunikę kalwińską, luterańską i katolicką. Znany jest ze swoich teorii dotyczących kosmologii i astronomii, które opierały się na teorii kopernikańskiej. Zaproponował, iż gwiazdy na niebie tak naprawdę miałyby być odległymi ciałami niebieskimi, takimi jak Słońce, otoczonymi przez swoje własne planety. Twierdził również, że Wszechświat jest nieskończony.
Rok wcześniej został wezwany przed Trybunał Inkwizycyjny, gdzie miał publicznie wyrzec się głoszonych przez siebie bluźnierstw – Święte Oficjum. Początkowo zgodził się odwołać głoszone tezy, ale też złożył na ręce papieża Klemensa VIII ich uzasadnienie, co przesądziło o wyroku skazującym. Prochy filozofa wrzucono do Tybru, a jego dzieła zostały zakazane.
