Spalenie_Jana_Husa_w_Konstancji

6 lipca. Jan Hus spłonął na stosie

6 lipca 1415 roku za murami Konstancji spłonął na stosie Jan Hus, czeski reformator Kościoła, rektor Uniwersytetu Praskiego, krytyk stylu życia kleru i człowiek, który negował boskie pochodzenie władzy papieży. Początkowo odmówił przyjazdu do Konstancji na sobór powszechny, który miał ustanowić jednego papieża (było ich wtedy aż trzech – Grzegorz XII i dwaj antypapieże Jan XXIII i Benedykt XIII). Zgodził się, gdy król Niemiec i Węgier Zygmunt Luksemburski wydał mu list żelazny. Po przyjeździe został jednak uwięziony, oskarżony o herezję i zgładzony, co doprowadziło w Czechach do wybuchu wojen husyckich. Data egzekucji Jana Husa jest świętem państwowym w Czechach.

Jan Hus (ur. około 1370 w Husincu, zm. 6 lipca 1415 w Konstancji) – czeski duchowny i bohater narodowy, filozof, reformator Kościoła, prekursor protestantyzmu, rektor Uniwersytetu Praskiego. Działalność Husa, inspirowana myślą Johna Wycliffe’a, była zapowiedzią podobnego wystąpienia Marcina Lutra sto lat później.

Hus przyczynił się do kodyfikacji literackiego języka czeskiego. Przypisuje mu się autorstwo traktatu De Ortografia Bohemica, w którym wyłożone zostały m.in. zasady użycia znaków diakrytycznych. Jego aktywność pisarska przyczyniła się do rozkwitu polemicznej literatury czeskiej, dzięki czemu język czeski stał się w XV wieku najbardziej rozwiniętym językiem słowiańskim. Niektóre elementy czeskiej (husyckiej) pisowni przeniknęły do ortografii polskiej.