Apoloniusz Kędzierski (Suchedniów 1861 – Warszawa 1939)- malarz, akwarelista, rysownik, ilustrator i dekorator – był jednym z najpopularniejszych artystów warszawskich. Uczeń Józefa Brandta w Orońsku, Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego w warszawskiej Klasie Rysunkowej, w latach 1886-1889 kształcił się jeszcze w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Nikolausa Gysisa. Po studiach stale zamieszkał w Warszawie, skąd często wyjeżdżał na plenery malarskie. W 1902 podróżował do Belgii, Francji, Włoch, Wiednia i Budapesztu. Był członkiem Tow. Artystów Polskich „Sztuka“. Malował pejzaże i obrazy rodzajowe, martwe natury i „główki“ dziewczęce. Jego malarstwo podlegało przemianom stylistycznym – od realizmu po secesję. Z upodobaniem zajmował się ilustratorstwem, wykonując m.in. ilustracje do Chłopów Reymonta (wyd. Geberthnera i Wolfa w 1928). Współpracował także z wieloma czasopismami warszawskimi. Projektował meble i ceramikę, wykonywał polichromie kościelne. Duży zespół dzieł artysty spłonął w jego pracowni w pierwszych dniach powstania warszawskiego.
Silny związek łączył go z bratem Antonim, serockim lekarzem, społecznikiem i założycielem szkoły koszykarstwa. W szkole tej Apoloniusz uczył projektowania mebli oraz barwienia wikliny. Nadnarwiańskie i nadbużańskie tereny stały się jego plenerami malarskimi.
Wystawa plenerowa mieści się przy Izbie Pamięci i Tradycji Rybackich w Serocku
